In hoeverre zijn AI-testtools in staat om testwerk uit te voeren?

Het landschap van softwaretesten ondergaat veranderingen en er is één cruciale speler verantwoordelijk voor deze revolutie: Kunstmatige Intelligentie (AI). We verkennen de huidige en toekomstige impact van AI op softwaretesten en bespreken de kansen en uitdagingen die hiermee gepaard gaan. Van de rol van AI bij het beoordelen van softwarekwaliteit tot het potentieel om testtaken te automatiseren en onderzoeken we of testers het risico lopen overbodig te worden.

Dit onderzoek behandelt ook innovatieve tools zoals test.ai, om inzicht te bieden in hun functionaliteiten en implicaties. Sanne Visser bespreekt het heden en de toekomst van AI in softwaretesten.

Wat is het belang van dit onderwerp in de nabije toekomst?

Sanne: Testers maken gebruik van elke tool om beter te testen, inclusief AI. Het schrijven van testautomatiseringscode is net als elke andere code. Ik verwacht dat testers AI-assistenten zoals Co-Pilot zullen omarmen voor hun codeeroplossingen. Benut de kracht van LLM’s voor testscenario’s en documentatie. De volgende stap: AI-bots die frontend-testen in mobiele en webapps ondersteunen.

Met welke uitdagingen verwacht u dat organisaties te maken zullen krijgen bij de implementatie ervan?

Sanne: AI-tools bij het testen zijn geen kwestie van ‘als’, maar van ‘nu’. De uitdaging ligt in het ethisch en duurzaam begeleiden van het gebruik ervan. We moeten een veilige implementatie kunnen garanderen en tegelijkertijd hun rol als facilitator voor snellere, betere en potentieel kosteneffectievere tests bevorderen.

Wat zou de eerste stap zijn voor bedrijven die dit willen toepassen?

Sanne: Door lokale LLM’s of andere veilige generatieve AI-oplossingen in te zetten, kunnen door de gehele organisatie experimenten worden uitgevoerd in de beginfase van de adoptie. Hierdoor wordt het makkelijker om de toepassing van AI bij het testen in de hele organisatie door te voeren. Toch is het, zoals al gezegd, geen kwestie van ‘Als’ maar van ‘nu’. De technologie is te waardevol om hiermee te wachten. De uitdaging voor organisaties ligt in het begeleiden van de adoptie op ethische en duurzame wijze.

Hoe kunnen we op een ethisch verantwoordelijke wijze manoeuvreren tussen menselijke expertise en technologische vooruitgang? We onderzoeken het potentieel om efficiëntie en betrouwbaarheid te verbeteren, met nadruk op de onmisbare menselijke bijdrage aan kwaliteitsborging in de 3de editie van Applications Unleashed.

Elon Musk’s bedrijven Tesla, SpaceX, Neuralink en The boring company hebben een werkwijze ontwikkeld om extreem agile te worden. Ze zijn in staat om een grote hoeveelheid software- en hardwareaanpassingen per dag door te voeren in hun producten in een sterk gereguleerde omgeving, waar veiligheid vaak cruciaal is. Alles bij deze bedrijven draait om de snelheid van innovatie. Lees in dit artikel hoe men werkt zonder Scrum of andere agile frameworks. En hoe men gebruik maakt van AI en Digital-Self-Management om mensen in staat te stellen snel te innoveren en gemotiveerd te blijven.

Of gaat hij je misschien wel vervangen?

De AI-sector is booming. Naar verwachting zal de sector tegen 2032 een volume van $1.3 biljoen bereiken. De snelle evolutie van grote taalmodellen zoals ChatGPT brengen belangrijke kwesties aan de horizon, zoals wat de impact van deze taalmodellen op industrieën en banen is. We duiken diep in onderwerpen die de belangrijkste kwesties nagaan; zoals de paradoxen van AI-ontwikkelingen, de ongekende adoptiesnelheden, de uitdagingen die opkomen bij hallucinaties [1] en inverse scaling. Dit en meer vind je terug in de 3^e editie van Applications Unleashed, waar uitgezocht wordt wat de implicaties van deze grote taalmodellen op grote namen zoals bijvoorbeeld IBM en Ikea zullen zijn. En wat de belangrijkste overwegingen worden in het heroverwegen van personeelsstrategieën.

Tijdens ons gesprek met Pascal Regeer stellen we vragen over de ingrijpende gevolgen voor het toekomstige personeelsbestand, en hebben we het over de complexe, risicovolle, maar ook vooral de veelbelovende toekomst van AI.

Can you describe the importance of this topic and the impact that it’ll have?  

Pascal: Artificial intelligence (AI) en met name Generatieve AI (GenAI) zijn disruptieve technologieën die niet meer uit het landschap weg te denken zijn. GenAI gaat de toekomst van ons werken drastisch veranderen. Dit zal resulteren in een significante verschuiving op de arbeidsmarkt. Banen zullen niet zomaar verdwijnen, maar transformeren naar leukere en uitdagendere varianten. AI gaat ons werk ook efficiënter en haalbaarder maken. Hier zijn voor elke markt wel voorbeelden te bedenken. In de zorg, bijvoorbeeld, kan AI helpen bij het sneller en nauwkeuriger diagnosticeren van ziekten zoals kanker door middel van beeldherkenning. In de retailsector helpt AI met hyperpersonalisatie en het opzetten van een hoogwaardige klantenservice, terwijl het in het onderwijs elke student persoonlijke aandacht en leerervaringen kan bieden.
 

What are the challenges you foresee organizations facing when it comes to critically evaluating AI?

Pascal: De adoptie van AI versnelt en de voordelen lijken talrijk. En onder druk van concurrenten die pronken met geavanceerde chatbots en autonome robots, is de verleiding groot om snel in te stappen. Maar het overhaast implementeren van deze technologieën zonder goede partner die jouw data beschermt kan risico’s met zich meebrengen.

Data lekken waarbij klantgegevens bij AI-bedrijven terecht komen, AI-systemen die hallucineren en hun doel vergeten en het “hacken” van AI-systemen door prompt injectie vormen reële bedreigingen. Naarmate gratis en onbeschermde AI-toepassingen toenemen en steeds vaker door bedrijven worden ingezet wordt misbruik door kwaadwilligen een lucratievere bezigheid.

Dit maakt het verkrijgen van kennis over deze risico’s en het vermogen om deze AI-applicaties veilig te implementeren des te belangrijker.

What would be the first step for businesses looking to put this into action?

Pascal: Bedrijven dienen allereerst kritisch te evalueren of AI op dit moment daadwerkelijk nodig is. Het implementeren van AI enkel om te kunnen zeggen dat je het gebruikt, is niet voldoende. Het is belangrijk om heldere doelstellingen te formuleren en te onderzoeken waar AI of GenAI daadwerkelijk toegevoegde waarde kan bieden. Ben je uit op kostenbesparing, lastenverlichting of juist meer met minder doen? Bij een helder beeld van de usecase is het raadzaam een partner te zoeken die samenwerkt met hyperscalers om zo de eerdergenoemde risico’s te minimaliseren.

Daarnaast is het investeren in de juiste kennis en kunde cruciaal, denk bijvoorbeeld aan specialisten die prompt-engineering tot in de puntjes beheersen.

Of je nu nieuwsgierig bent naar de toekomst van werk of naar de ingewikkelde werking van zeer geavanceerde technologie, deze boeiende analyse belooft een interessante reis door de wereld van artificiële intelligentie.

[1] ^{Dit is wanneer AI onjuiste, onverwachte of niet bestaande informatie genereert als antwoord op een vraag, maar ook bijvoorbeeld een klantenservice chatbot die in plaats van klanten helpt, grappen gaat vertellen.}

Workforce skilling: hoe zorg je ervoor dat medewerkers zowel nu als in de toekomst over de juiste vaardigheden beschikken.

Organisaties en medewerkers worden geconfronteerd met een uitdagende realiteit: de vaardigheden die vandaag relevant zijn, zijn dat morgen niet meer. Uit onderzoek blijkt dat maar liefst 70% van de medewerkers aangeeft dat ze momenteel niet over de benodigde vaardigheden beschikken voor hun huidige functie, laat staan de benodigde vaardigheden die ze in de toekomst nodig zullen hebben[1]. Hierdoor lopen organisaties het risico dat ze niet kunnen meebewegen met de snel veranderende wereld van nu. Het is daarom van belang dat organisaties hun medewerkers klaarstomen voor de toekomst door optimaal gebruik te maken van hun ontwikkelpotentieel. Voordat we verder ingaan op hoe organisaties een toekomstbestendig personeelsbestand kunnen realiseren, delen we eerst de belangrijke ontwikkelingen en bijbehorende uitdagingen die aanleiding geven voor het omscholen, bijscholen en herscholen van medewerkers.

Digitale transformatie en digitale hard skills

Organisaties moeten snel meebewegen met technologische ontwikkelingen. Medewerkers spelen een cruciale rol bij het succesvol implementeren van digitale transformaties, waarbij zowel digitale hard skills als soft skills van essentieel belang zijn. Het verwerven van digitale hard skills vereist een investering in de ontwikkeling van vaardigheden als generative AI, cloud computing, web development, cybersecurity, analytics en datamanagement. Deze hard skills zijn onmisbaar in de hedendaagse digitale evolutie. Een belangrijke uitdaging voor organisaties bij de digitale transformatie en de ontwikkeling van hard skills ligt in het bijhouden van het snel veranderende technologische landschap. Deze snelle veranderingen vereisen niet alleen een investeringen in training en ontwikkeling, maar ook doorlopende inspanningen om de digitale hard skills van medewerkers actueel te houden. Een risico voor organisaties van het gebrek aan digitale hard skills bij medewerkers is het verlies van concurrentievoordeel en verminderde productiviteit.

Groeiende erkenning voor het belang van soft skills

Naast digitale hard skills, vormen soft skills een belangrijk aspect in het succesvol doorvoeren van digitale transformaties. Het draait namelijk niet alleen om digitale hard skills, maar ook om de manier waarop medewerkers met elkaar omgaan en in staat zijn om vaardigheden zoals empathie, samenwerking en communicatie effectief toe te passen. De uitdaging met deze trend is het gelijktijdig benadrukken van digitale hard skills en soft skills, die vaak over het hoofd worden gezien. Organisaties moeten erkennen dat het belangrijk is om medewerkers te trainen in soft skills. Het ontbreken van deze vaardigheden vormt een potentieel risico in het succesvol door kunnen voeren van digitale transformaties in organisaties. Het is daarom van belang voor organisaties om zowel digitale hard skills als soft skills te ontwikkelen bij hun medewerkers.

Remote & hybride werk

De afgelopen jaren is onze manier van werken sterk veranderd, met de opkomst van remote en hybride werkomgevingen. De uitdaging bij de opkomst van remote en hybride werkomgevingen ligt in het ontwikkelen van digitale communicatie- en teamworkvaardigheden. Dit vraagt om een aanvulling van de bestaande vaardigheden voor communicatie, teamwork en leiderschap. Naast dat er van leiders wordt verwacht dat ze in hybride omgevingen nog beter communiceren dan voorheen is persoonlijk leiderschap voor medewerkers van groot belang. Het risico is dat wanneer deze vaardigheden niet worden aangeleerd, dit uitdagingen kan opleveren voor zowel teams als individuen die werken in een remote of hybride omgeving.

Krapte op de arbeidsmarkt

In de huidige krappe arbeidsmarkt is het cruciaal voor organisaties om zich te onderscheiden in de strijd om talent. Het bieden van groeikansen en trainingen aan medewerkers is niet alleen belangrijk in het aantrekken van nieuw talent, maar ook om het behouden van medewerkers. Organisaties dienen hoogwaardige leer- en ontwikkelingsprogramma’s aan te bieden om potentiële kandidaten aan te trekken en hun medewerkers te behouden die hun vaardigheden willen ontwikkelen. Onderzoek wijst uit dat 74% van de medewerkers uit de huidige generatie op de arbeidsmarkt (Gen Z en Millennials) eerder geneigd te vertrekken vanwege onvoldoende ondersteuning bij het ontwikkelen van vaardigheden[2]. In tijden van krapte op de arbeidsmarkt is het dus essentieel om te investeren in de ontwikkeling van huidige medewerkers.

Om deze trends en uitdagingen aan te pakken, hebben wij binnen Capgemini Invent een doeltreffende aanpak ontworpen. Met deze skilling aanpak richten we ons op het identificeren, ontwikkelen en waarborgen van vaardigheden. Het doel hiervan is dat medewerkers zowel aan de huidige als toekomstige behoeften van de organisatie kunnen voldoen.

Workforce skilling in de praktijk

Hoe implementeer je een effectieve aanpak om medewerkers fit voor de toekomst te maken? Zorg dan in ieder geval voor een aanpak die niet alleen inzicht biedt in toekomstige benodigde vaardigheden, maar ook een actieplan omvat om deze vaardigheden te ontwikkelen.

Begin met het identificeren van huidige functies en bijbehorende vaardigheden in de organisatie en doe dit aan de hand van een rol- en vaardigheden taxonomie als basis voor de rest van het project. Analyseer vervolgens de verschillen tussen de bestaande vaardigheden en de huidige behoefte. Deze analyse biedt inzichten en aanbevelingen om de huidige vaardigheden binnen de organisatie te versterken. Kijk daarna naar interne en externe ontwikkelingen en hoe die de toekomstige vaardigheden zullen beïnvloeden. Door huidige en toekomstige vaardigheden te vergelijken, is het mogelijk om tekortkomingen, uitdagingen en risico’s te identificeren. Uiteindelijk levert deze aanpak een meerjarig plan op, waarbij leidinggevenden en HR gedurende het proces kennis en kunde ontwikkelen over workforce skilling. De aanpak is gericht op het gelijktijdig doorlopen en verankeren van workforce skilling in de organisatie.

Kortom, in een wereld die sneller verandert dan ooit tevoren is de sleutel tot succes het voortdurend ontwikkelen van de vaardigheden van medewerkers. De hierin kort beschreven aanpak biedt hier een oplossing voor. Door te investeren in de groei van medewerkers, wordt niet alleen de retentie en aantrekkingskracht voor nieuw talent versterkt, maar blijft de organisatie ook wendbaar in een competitieve markt. Een investering in vaardigheden nu is een investering in de toekomst.

Wil je meer weten?

Neem dan contact op met onze experts om te ontdekken hoe workforce skilling van toegevoegde waarde kan zijn voor jouw organisatie, nu en in de toekomst.

[1] Gartner [Gartner]. (2020). Do more with data to close critical skill gaps. In Strategies to Address Skill Gaps How to conduct a skills gap analysis (CM_I_835464). Geraadpleegd op 14 november 2023, van https://www.gartner.com/en/human-resources/insights/skills-gap

[2] Schawbel, D. (2022, 25 oktober). Upskilling Study – Workplace Intelligence. Workplace Intelligence – An award-winning thought leadership and research agency focused on the world of work. https://workplaceintelligence.com/upskilling-study/

In onze vorige blog bespraken we wat er zoal komt kijken bij de duurzame realisatie van software. Dit keer willen we het hebben over het perspectief van de softwareleverancier, en het spel van vraag en aanbod in een langzaam verduurzamende wereld. Met andere woorden: duurzame software leveren, kan dat? En wie zit daar op te wachten? Of zul je wel moeten?

Weerbarstige praktijk

Veel organisatie zijn druk in de weer om CO2 neutraal te zijn en sociale doelen te behalen binnen de organisatie en voor hun omgeving. Maar is dat voldoende? En geldt dat bijvoorbeeld ook voor de producten van een softwaredienstverlener die software maakt, beheert en er over adviseert? Elk van deze aspecten kan op zijn eigen manier duurzaam zijn – of niet. Als je als leverancier een duurzame variant kunt bieden, heb je wellicht al snel een streepje voor. Want waarom zou een afnemer niet voor duurzaam gaan? Je kunt je voorstellen dat er afnemers zijn die hebben besloten alleen duurzame producten en diensten af te nemen; als maar weinig concurrenten daaraan kunnen voldoen en jij wel, heb je goede papieren. In theorie tenminste; hieronder zal blijken dat de praktijk weerbarstiger is…

Maar goed. Laten we eens naar de inhoud kijken. Hoe ziet duurzaam applicatiebeheer, duurzame productie en duurzame advisering er precies uit?

Duurzaam applicatiebeheer

Applicatiebeheer gaat over het onderhoud op bestaande software. Dat beheer kan op een duurzame manier, waarbij aanbieders hun klanten een menu kunnen aanbieden met duurzame opties. Zo kun je een duurzaamheidsscan uitvoeren op de aanwezige code, de efficiëntie van de software testen, de onderhoudbaarheid van de code meten, de life cycle van de software betrekken bij het aanpassen van de code, de code zelf verduurzamen op basis van niet-functionele eisen, of zelfs de code functioneel en technisch optimaliseren op duurzaamheid. Opties genoeg, kortom.

Duurzame nieuwe software

Gaat het om de productie van nieuwe software? Dan is het aanbod vergelijkbaar met dat voor duurzaam applicatiebeheer. We onderscheiden een aantal varianten: De variant met de minste impact is de ontwikkeling van software zonder te letten op de levenscyclus ervan. In de tweede variant betrek je de levenscyclus er wel bij, waarbij je idealiter de invulling van niet-functionele eisen voor duurzaamheid loskoppelt van de gangbare niet-functionele eisen. Daarbij kun je nog een gradatie aanbrengen, door alle niet-functionele duurzaamheidseisen te benoemen en daaruit een keuze te maken. Het meest volledige aanbod bestaat uit het voorgaande, plus een tevens op duurzaamheid geënte functionaliteit. In dat geval betrek je alle stakeholders met al hun doelen en wensen bij de ontwikkeling, en vraag je ze welke functionaliteit in de software wat hun betreft zou bijdragen aan duurzaamheid.

Duurzaam advies

Dit aspect is ogenschijnlijk de meest eenvoudige. Maak een offerte, met als toevoeging: ‘Dit kunnen wij niet duurzaam doen of wel duurzaam doen. De meerkosten zijn dan x, waarvoor onze organisatie het volgende zal verzorgen.’ Op dat moment kan de klant kiezen; dat is al een stap vooruit.

Lange weg

Dan nog opereer je met al je duurzame software in een wereld vol niet-duurzame software. Je software staat op servers die bestuurd worden door niet-duurzame software, die draait op servers die niet duurzaam zijn, in een netwerk dat niet duurzaam is gerealiseerd. En er wordt maar mondjesmaat duurzame energie gebruikt om de software te laten functioneren. Er zijn CO2-neutrale rekencentra, maar ja, dat is het rekencentrum. Alle inspanningen ten spijt: het zegt allemaal niets over de duurzaamheid van de omringende machines, de software, de arbeidsomstandigheden, de belasting van het milieu en de effecten van de software op het milieu. Er is nog een lange weg te gaan.

Hoe maak je duurzame software in positieve zin economisch acceptabel?

Zoals economen vaak zeggen: al deze consequenties van duurzaamheid zijn in geen van de rekenmodellen opgenomen en dus zeer, zeer beperkt in de kostprijs doorberekend. Is het daarom vreemd dat een leverancier of opdrachtgever voor software zich niet druk maakt om duurzame software? Software die duurzaam wordt gemaakt is dan ook zeldzaam. Er is op dit moment, voor zover wij weten, niet één leverancier die zich met recht kan beroepen op de uitspraak: ‘Mijn software is duurzaam’. Met duurzaam bedoelen we hier: de software zelf is duurzaam, er wordt duurzaam mee omgesprongen en de software is op een duurzame manier gemaakt. Alleen als je voldoet aan deze drie eisen – en daarmee aan de definitie van Brundtland, die we in een eerdere blog in deze reeks bespraken – kun je echt zeggen dat je in alle opzichten een duurzaam product levert.

Hoe maak je duurzame software dan economisch acceptabel? Misschien kan het als een investering worden gezien waarop kan worden afgeschreven; Misschien heeft het een positieve invloed op de beheerkosten van de software; Misschien wordt de levensduur van de software dermate lang dat er minimaal sprake is van technical debt en is het niet meer nodig te software te vervangen. Wie weet kan de software meer opbrengsten genereren voor de organisatie, omdat met de software nieuwe duurzaamheidsvoordelen voor de gebruiker te behalen zijn die tot meer omzet kunnen leiden.

Hoe maak je duurzame software in negatieve zin economisch acceptabel?

Economische acceptatie kun je ook op een andere manier aanvliegen. Overheden doen dat graag. De functionaliteit van software staat her en der onder druk. Vooral de leveranciers van sociale software worden juridisch belaagd door overheden; ze maken misbruik van hun positie en veroorzaken gedrag dat sociaal en maatschappelijk niet door de beugel kan. Het is allemaal niet erg duurzaam. Fikse boetes vliegen hen dan ook om de oren.

Ook wordt steeds beter zichtbaar hoeveel energie software verbruikt en wat de milieu-voetafdruk is. De milieu-impact van software is gekwantificeerd; software blijkt op mondiaal niveau rond de 5 procent van de mondiale energiebehoefte te vertegenwoordigen – en dit percentage neemt toe. Dit alleen al zou een goede reden zijn om softwareproducenten en –leveranciers erop aan te spreken: wat doen ze om hun software te verduurzamen? Straks komt er een CO₂-boete op niet-duurzame software, omdat het op basis van een gemiddelde te veel CO₂ produceert.

Is er een afbreukrisico voor het niet kunnen leveren van duurzame software?

Hoe groot kan het afbreukrisico zijn als een organisatie wordt aangeklaagd voor het niet nemen van zijn verantwoordelijkheid? Veel organisaties hebben al met deze vraag te maken. Een juridische aanklacht maakt genadeloos zichtbaar wat mogelijk wordt nagelaten. Dit zal het imago van de organisatie schaden en klanten er toe brengen geen opdrachten te verstrekken.

De directeur van Interfaceflor (Tapijttegels) speelde hier al vroeg op in. Reeds in de vorige eeuw, toen duurzaamheid in zicht kwam, besloot Interfaceflor een duurzame organisatie te worden. De rationale was juridisch: ‘Onze organisatie mag niet aangeklaagd worden, omdat we nalaten de milieu-impact van onze producten te minimaliseren. Daarom worden wij een duurzame organisatie die duurzame producten levert.’

Op orde

Het bedrijf had een vooruitziende blik. Want intussen is de EU daadwerkelijk druk met nieuwe regelgeving rond duurzaamheid. Er staat regelgeving (de Corporate Sustainability Reporting Directive – CSRD) klaar. Die vraagt producenten hun duurzaamheidsimpact in de keten zichtbaar te maken en daarover te rapporteren. Een voorbereidingstraject is gestart bij de EU; producenten moeten hun zaakjes op orde zien te krijgen voordat de regelgeving ingaat.

Essentieel in de regelgeving is dat elke organisatie haar milieu-impact in de keten zichtbaar maakt, om zo haar bijdrage aan te tonen aan de gezamenlijk duurzaamheidsdoelen van de EU. Deze presentatie maakt dat zichtbaar[1]. Tot nu toe wordt de milieu-impact nagenoeg niet in de kostprijsberekening van een product is opgenomen; daarmee wordt deze impliciet afgewenteld op de maatschappij. Alleen al daarom is de nieuwe regelgeving zeer interessant. CSRD schept de voorwaarden om deze afwenteling te verminderen.

Aanbestedingen vragen steeds vaker naar de mogelijkheden voor de levering van duurzame producten. Het is de vraag wanneer dit ook voor software zwaarder gaat wegen en impact zal hebben op de leveranciers van deze software. Zowel voor toeleveranciers als voor de directe leveranciers kan dit een rol gaan spelen.

Kortom: er zijn steeds betere mogelijkheden om een echt duurzaam softwareproduct te leveren. De roep om duurzame producten vanuit overheid en private sector klinkt steeds luider. Wie neemt, net als de directeur van Interfaceflor, de handschoen op?

Over ons

Wij zijn een groep van business analisten, architecten en projectleiders bij Capgemini. Ons doel is om bewustzijn over (milieu)duurzaamheid te creëren en de kennis van onze collega’s en onze klanten te vergroten. De groep bestaat uit Nienke van der Burg, John Christiaanse, Frans van der Lek, Timo Haakman, Hans van Rijs, en Hans van Zanten. In onze blogs behandelen we onderwerpen op het gebied van duurzaamheid en IT.

[1] Zoek in de pdf op de term: ‘upstream’ of ‘downstream’

In onze vorige [blog] vroegen we ons af wat duurzame software is – en hoe je die duurzaamheid bepaalt. In deze blog willen we het hebben over het maken vansoftware op een duurzame manier. Waaraan moet je voldoen om met recht te kunnen zeggen: deze software is duurzaam gemaakt?

Het op een duurzame wijze realiseren van een softwareproduct

Duurzame realisatie begint met een duurzame manier van produceren. Bij de productie zorgen we dat we rekening houden met de bekende duurzaamheidsaspecten: economisch, sociaal (individueel en op groepsniveau) en milieu. Maar daar blijft het niet bij. Los van de productie hebben we ook met de levensduur van de software te maken. Hoe zorgen we ervoor dat we, gedurende de gehele levensduur, duurzaam met de software om gaan? En hoe borgen we dit allemaal, in combinatie met een werkwijze zoals Scrum? Op al deze aspecten gaan we in deze blog dieper in.

Duurzaam produceren

Laten we beginnen met de productie. Als het gaat om duurzaam produceren, onderscheiden we twee factoren: de arbeidsomstandigheden waaronder wordt geproduceerd, en de toepassing van energie die nodig is bij de productie.

Eerst de arbeidsomstandigheden. Dat betreft de werkomstandigheden die voor ons gebruikelijk zijn: veilig, binnen wet- en regelgeving, en op basis van een voldoende salariëring. Onder goede arbeidsomstandigheden verstaan we ook: de beschikking hebben over voldoende en adequate hulpmiddelen. In de regel is dit alles goed verzorgd. De tijden van weleer – toen Apple-pioniers dag en nacht in een garage werkten en sliepen – liggen al ver achter ons.

Dan het energieverbruik. De duurzaamheid daarvan is al wat weerbarstiger. Het is van belang groene energie toe te passen – en daarmee zo zuinig mogelijk om te springen. Groene energie gebruiken lukt vaak wel; het energieverbruik beperken is lastiger. Denk daarbij aan reizen naar je werk en aan je werkomgeving. Werk je altijd op locatie, of kan thuis ook? Kun/wil je continu op een eigen laptop werken, of heb je een omgeving nodig met meer en grotere schermen? Voer je het werk efficiënt uit, en zoek je steeds weer naar manieren om minder gebruik te maken van computers – bijvoorbeeld door efficiënter te testen?

De stelregel is: Ontwerp en bouw alles in één keer goed. Hoe minder iteraties je maakt, des te minder energie heb je nodig voor de realisatie. Een tweede stelregel: bouw aan het energie-bewustzijn van je team. Maak zichtbaar hoeveel energie het ontwikkelteam verbruikt en bedenk een manier om je teamleden te laten meedenken over verduurzaming van de werkplek.

We hebben nog een tip, die toepasbaar is op alle aspecten van duurzaamheid: geef de teamleider de opdracht het duurzaamheidsaspect mee te laten wegen in elke fase van de realisatie van het softwareproduct. De teamleider zou bijvoorbeeld regelmatig de arbeidstevredenheid kunnen evalueren.

Inherente duurzaamheid

We breken met dat laatste een lans voor ‘levenscyclusdenken’ bij de realisatie van software. Het product moet duurzaam zijn van wieg tot graf. Met andere woorden: het zou inherent duurzaam moeten zijn. Als je deze manier van denken toepast, neem je bij productie, gebruik, beheer en uitfasering van de software steeds weer de duurzaamheidsaspecten mee. Over duurzaamheidsdenken in de productie van software zeiden we hierboven al iets. Voor gebruik en beheer kun je bijvoorbeeld denken aan:

• Houdt de software rekening met slechtzienden?
• Is de structuur zodanig dat je de software effectief kunt beheren?
• Vraagt de interface-interactie minimaal energieverbruik?
• Is per software-object zichtbaar te maken hoe groot de beheerinspanning is over de tijd?
• Is de software voldoende onafhankelijk van de onderliggende software?
• Is versiebeheer mogelijk zonder steeds weer de software te moeten aanpassen (besturingssysteem, middlewaresoftware en ontwikkelsoftware)?
• [Wat zijn de] gevolgen als de software buiten gebruik wordt gesteld: is dan een minimale inspanning nodig?
• Is de organisatie veroordeeld tot een – kostbaar – proprietary dataformaat, en daarmee tot een complex dataconversieproces?
• Bestaat het gevaar dat de backup size onhandelbaar of betaalbaar wordt, als gevolg van lange bewaartermijnen?
• Heeft het zin om ook klanten te informeren over hun voetafdruk als softwaregebruikers? Zo maak je zichtbaar wat individueel handelen voor effect heeft, en stimuleer je gebruikers om hun gedrag te veranderen.

Zoals je ziet: er zijn talloze vragen te bedenken die mee kunnen helpen om software inherent te verduurzamen.

Duurzaamheid in combinatie met Scrum

Al met al is het integreren van duurzaamheid in de werk- en handelwijze van softwareontwikkelaars een zinvol idee. Het kan zelfs een tweesnijdend zwaard zijn: Integratie van duurzaamheid is goed voor de medewerkertevredenheid, maar ook voor de tevredenheid van afnemers van het product. Je maakt immers zichtbaar welke moeite er is gestoken in de duurzame productie van het product.

Hoe pas je dit soort inzichten toe op een iteratief ontwikkelproces als Scrum? Schematisch gezien ziet dat er zo uit:

Hieronder bespreken we de aandachtspunten zoals weergegeven in de figuur.

1. Duurzaamheidsreview & -preview
   Hiermee kijk je naar de gedane arbeid, beoordeel je deze vanuit duurzaamheid, en tracht je voor de komende sprint nieuwe meeteenheden en -waarden te bepalen. De gevonden meetwaarden kun je dan beoordelen op basis van de plan/do/act-kwaliteitscirkel. Zo probeer je stap voor stap de duurzaamheid van het product te verbeteren. Enige voorbeelden van onderwerpen die van invloed kunnen zijn op duurzaamheid zijn: de gevraagde requirements, de architectuur waarbinnen de software resideert, het hardwarelandschap en de code zelf.
2. Procesbeoordeling om de duurzaamheid van het realisatieproces te verbeteren
   Hierbij verzamel je continu gegevens over de duurzaamheid van het ontwikkelproces. Deze gegevens zijn dan een bron voor de duurzaamheidsterugblik.
3. Duurzaamheidsterugblik
   De terugblik dient om verbeterpunten te vinden in het maakproces van de software. Hierin bespreek je geleerde lessen, tips & trucs of besluiten voor volgende projecten; alles gericht op verbetering van de duurzaamheid voor lopende en toekomstige softwareprojecten.
4. Duurzaamheidsrapportage
   In de duurzaamheidsrapportage leg je alle resultaten, meetgegevens, verbeterpunten en besluiten vast omtrent het duurzaam produceren van software. Deze rapportage kan dienen als bron om verantwoording af te leggen over de duurzaamheid van de software, of om te gebruiken bij een levenscyclusanalyse van het softwareproduct.

Meten is weten

Een alternatief op de voorstellen hierboven is de introductie van meetvariabelen in het ontwikkelproces, en het meten hiervan tijdens de bouw van de software; niet alleen binnen de eigen ontwikkelomgeving, maar ook in het rekencentrum, het netwerk en de databases. Hier bestaat geschikte energieverbruik-meetsoftware[1] voor. Door een model op te zetten van het verwachte gebruik en dit te vergelijken met het daadwerkelijk gerealiseerde gebruik, kun je het model steeds verder verfijnen – en daardoor steeds beter voorspellen wat de duurzaamheidsimpact van software zal zijn.

Nog interessanter wordt het als softwareleveranciers dit doen voor de software die ze leveren. Op die manier maken ze de duurzaamheidsimpact van door hun geleverde software zichtbaar, voor de gehele levenscyclus van de software bij de gebruikersorganisatie. Deze cijfers zou de leverancier kunnen afleiden van implementaties bij andere klanten. Ze zijn dan dus gebaseerd op het daadwerkelijk gebruik van de software (Eerste orde-effect).

Het gebruik van de functionaliteit van de software heeft ook een duurzaamheidseffect. De leveranciers kunnen bij direct gebruik van de functionaliteit (Tweede orde-effect) de duurzaamheidseffecten meten en zelfs de lange termijneffecten van het gebruik van de functionaliteit (Derde orde-effect).

Er is nog een aangenaam neveneffect: door de duurzaamheid van software zichtbaar te maken en op een overtuigende manier cijfermatig te onderbouwen, stel je potentiële klanten beter in staat een weloverwogen, duurzame keuze te maken. In het volgende blog gaan we hier dieper op in. Lopen leveranciers risico’s door de duurzaamheid van hun software niet zichtbaar te maken? Hoe zouden afnemers daar duidelijkheid over kunnen vragen en zelfs gaan afdwingen dat ze er meer zicht op krijgen? Een leuk onderwerp om deze cyclus mee af te sluiten, in onze volgende blog!

Over ons

Wij zijn een groep van business analisten, architecten en projectleiders bij Capgemini. Ons doel is om bewustzijn over (milieu)duurzaamheid te creëren en de kennis van onze collega’s en onze klanten te vergroten. De groep bestaat uit Nienke van der Burg, John Christiaanse, Frans van der Lek, Timo Haakman, Hans van Rijs, en Hans van Zanten. In een serie blogs behandelen we onderwerpen op het gebied van duurzaamheid en IT.

[1] Bijvoorbeeld: Simplepower, Wattch, SoftWatt. Joulemeter, PowerTOP for Linux, Greentracker of PowerScope.

Wat is duurzame software? Dat vroegen we ons af, in een eerdere blog. Daarin kondigden we ook een aantal nieuwe blogs aan: over het duurzaam zijn mét software, het duurzaam zijn van software, en het duurzaam vervaardigen van software. In deze blog gaat het over duurzaam zijn van software: aan welke eisen moet de software voldoen om met recht te kunnen zeggen dat deze duurzaam is? En hoe stel je die eisen vast?

Duurzaam zijn van software

In dit blog gaan we dieper in op het duurzaam zijn van software. Dat doen we net als in onze eerdere blog met de definitie van Brundtland als uitgangspunt: Duurzame ontwikkeling is een ontwikkeling die tegemoetkomt aan de levensbehoeften van de huidige generatie, zonder die van de toekomstige generaties tekort te doen. Het gaat hierbij om economische, sociale en leefomgevingsbehoeften.

Hoe vertaalt zich dat naar software? Daar is op dit moment geen eenduidig antwoord op te geven. Er zijn binnen de wetenschap verschillende benaderingen[1], die allemaal waardevol kunnen zijn.

Welke criteria je ook toepast: hou er rekening mee dat duurzaamheids-impact op verschillende niveaus en termijnen kan plaatsvinden. Er zijn voor duurzaamheid eerste, tweede en derde orde-effecten te bepalen. De eerste orde is het directe effect bij het maken van de software: de milieu-impact door productie en gebruik van hardware in de productie van software, en eventueel hardware-afval. Het tweede orde-effect is het effect van het gebruik van software: energiegebruik en mogelijke materiaalbesparing of vervanging van materie door virtueel gebruik. Het derde orde-effect behelst de gevolgen op de lange termijn van het gebruik van de software: bijvoorbeeld een verandering in de levensstijl van mensen of mogelijke negatieve gevolgen als gevolg het gebruik). Deze impactanalyse is altijd nodig bij het maken en produceren van software, ongeacht je kwaliteitscriteria.

In deze blog leggen we twee benaderingen aan je voor:  

A. ISO 25010 en ISO 25020

B. Het Greensoft-model: een duurzaamheidsreferentiemodel dat op een andere manier de duurzaamheid van software uitwerkt.

A. ISO 25010 en ISO 25020

We kunnen ervoor kiezen om ons te beperken tot ISO 25010 en 25020, de ISO-normen voor softwarekwaliteit. Deze sluiten deels aan bij de definitie van Brundtland, zoals je kunt zien in onderstaande tabel:

Geven ISO-25010 en 25020 voldoende houvast? In eerste instantie bieden ze een adequaat normenstelsel. ISO 25010 verzorgt duurzaamheid via de definitie van kwaliteitseisen. Die adresseren niet alleen de software zelf, maar ook de software tijdens gebruik: Software In Use. ISO 25020 maakt die kwaliteitseisen vervolgens meetbaar. Zo kunnen we vaststellen of software aan de eisen voldoet – en blijft voldoen.

Op deze manier kunnen we in elk geval de sociale en economische duurzaamheid van software vaststellen. Het wordt een ander verhaal als we kijken naar de milieu-impact van de software. Met andere woorden: de technische duurzaamheid. Wetenschappers hebben voor dat aspect de term

Greenability[1] bedacht, met Greenability in use als afgeleide. In de figuur hieronder hebben we de verschillende aspecten nog even naast elkaar gezet.

Greenability heeft de volgende definitie: De mate waarin een softwareproduct in de tijd blijft bestaan waarbij optimale parameters worden gebruikt voor energiegebruik en rekencapaciteit. En Greenability in use is dan: De mate waarin software wordt gebruikt om efficiency te optimaliseren en milieu-effecten te minimaliseren door de milieueffecten van gebruikersperceptie te verbeteren.

Het blijkt dat ISO 25010 een aantal eigenschappen die voortvloeien uit Greenability niet of onvoldoende afdekt. In de figuren hieronder stellen we een aantal aanvullende kwaliteitseisen voor.

Met deze aanvullingen is ISO 25010 bruikbaar als normenstelsel voor duurzame software in technische, sociale en economische zin. Maar ook dan zijn we er nog niet. De meetmethoden van ISO 25020 hebben ook aanvullingen nodig, om gelijke tred te houden met deze ‘verduurzaming’ van ISO 25010. Het voert voor deze blog te ver om hier op in te gaan. We geven je wel graag een aantal aanknopingspunten mee: Op deze website vind je een catalogus met meetvariabelen voor duurzame software en hier een degelijk onderzoek naar meetwaarden.

B. Het Greensoft Model

Het Greensoft Model biedt een andere benadering voor de uitwerking van de eisen voor duurzame software. Het model is tamelijk uitgebreid, zoals je hier zelf kunt lezen. Voor dit blog beperken we ons tot de meetcriteria die het model voorschrijft. Deze richten zich op de duurzaamheid gedurende de levensfasen van een softwareproduct en wat je gedurende het realisatieproces van de software kunt doen om software duurzaam te produceren.

Het model houdt rekening met drie soorten meetcriteria:

1. De gebruikelijke meetcriteria die algemeen worden gebruikt door software-ontwikkelaars als ze de kwaliteit van hun software laten beoordelen. Een voorbeeld is Sonar, al dan niet aangevuld met de duurzaamheidsmeetpunten die Capgemini daarvoor heeft ontwikkeld.
2. De meetcriteria die van toepassing zijn tijdens de productie van software (eerste orde-impact). Deze criteria leveren een breed scala aan aandachtspunten op. De organisatie die de software voortbrengt (bijvoorbeeld Capgemini zelf) zal zelf ook duurzaam moeten zijn door zich te committeren aan de sociale richtlijnen. Of door zelf milieubewust te zijn, en de regels daartoe te volgen. Uit een Life Cycle Analysis kan bijvoorbeeld blijken dat je je PC’s na 5 jaar moet vervangen, omdat de impact van langer gebruik groter is dan die van vervanging. Of denk aan SLA-afspraken in het kader van een gedistribueerd systeem: Moeten die wel zo scherp zijn als er een periode van lage capaciteitsbehoefte is? Door verschillende eisen toe te passen, kan milieuwinst worden geboekt.
3. De meetcriteria die van toepassing zijn door eigen gebruik van de software (tweede orde-impact) en meetcriteria voor de effecten bij lange termijn-gebruik van de software (derde orde-impact van software). Deze impact is in de regel moeilijk te meten. Het meten van de sociale impact op de lange termijn van softwaregebruik is bijvoorbeeld lastig. En stel dat je de software in een keten gebruikt: levert dat op lange termijn een meetbaar gunstig effect op? En hoe stel je vast wat precies de bijdrage is van software aan de slimme, duurzame verwarming of koeling van gebouwen?

Het wordt nog ingewikkelder. Als je ook bestaande software onderwerp wilt maken van deze meetcriteria, moet je de levensfase in ogenschouw nemen van de software ten tijde van de meting. Je moet er dus over nadenken op welk moment in de lifecycle een mogelijke maatregel effect begint te sorteren. Dit is van belang, want software gaat vaak lang mee. Daarbij moet je ook het economische aspect mee laten wegen; in veel gevallen is dat de terugverdientijd. Voor software is die overigens vaak lang, of zelfs onoverkomelijk. Dan is het de kunst om ook kwalitatieve (bijvoorbeeld morele of juridische) waarden een plek te geven, om zo tot een afgewogen oordeel te komen.

Tot zover deze aflevering van onze blogserie. In de volgende blog zullen we het hebben over de duurzame productie van software. Wat kunnen we doen om zo duurzaam mogelijk software te maken? Ook dat is een mooie uitdaging.

Over ons

Wij zijn een groep van business analisten, architecten en projectleiders bij Capgemini. Ons doel is om bewustzijn over (milieu)duurzaamheid te creëren en de kennis van onze collega’s en onze klanten te vergroten. De groep bestaat uit Nienke van der Burg, John Christiaanse, Frans van der Lek, Timo Haakman, Hans van Rijs, en Hans van Zanten. In deze blogserie behandelen we onderwerpen op het gebied van duurzaamheid en IT.

[1] Zie: Quality in Use and Software Greenability van Calero et al. 2015

In de continu veranderende wereld van vandaag de dag, staan organisaties voor diverse uitdagingen. Technologische vooruitgang, schaarste op de arbeidsmarkt, veranderende werknemersbehoeften en toenemende aandacht voor diversiteit & inclusiviteit zijn slechts enkele belangrijke ontwikkelingen waarmee organisaties te maken hebben. Te midden van deze veranderingen blijft één factor constant: de doorslaggevende rol van mensen in het succes van organisaties.

Strategische personeelsplanning draait om de juiste mensen, met de juiste vaardigheden, op de juiste plaats, op het juiste moment. Het is een instrument dat organisaties in staat stelt om zicht te krijgen op het huidige en toekomstige personeelsbestand. Dit inzicht geeft de mogelijkheid om vervolgens proactief te acteren om de juiste talenten aan te trekken, te ontwikkelen en te behouden en daarmee voorbereid te zijn op de toekomst.

Dit is echter makkelijker gezegd dan gedaan. In de praktijk blijkt dat er allerlei kritische factoren zijn om strategische personeelsplanning met succes uit te kunnen voeren. Drie belangrijke succesfactoren:

1. Betrokkenheid van de lijn

HR neemt binnen strategische personeelsplanning een initiërende en faciliterende rol op zich, maar strategische personeelsplanning gaat niet tot gewenste resultaten leiden wanneer het enkel een HR-feestje is. De verantwoordelijkheid over het personeel ligt uiteindelijk bij de lijn waarin eigenaarschap genomen dient te worden.

Het is essentieel dat de lijn vanaf de start betrokken wordt. Concreet betekent dit dat de lijnorganisatie het proces van de benodigde input voorziet, maar ook daadwerkelijk met acties aan de slag gaat wanneer het strategische personeelsplan er ligt. Om ervoor te zorgen dat het plan succesvol van papier naar de praktijk komt, is het essentieel om strategische personeelsplanning te integreren in de governance en processen van de lijnorganisatie.

2. Een langetermijnvisie en -strategie

Strategische personeelsplanning draait om het afstemmen van het personeelsbestand op de strategische richting en doelen van de organisatie. Daarom is het belangrijk dat er een heldere strategische richting aanwezig is voor de komende vijf tot tien jaar en dat deze voldoende is vertaald naar de afdeling(en) waar strategische personeelsplanning wordt uitgevoerd.

Uiteraard is het mogelijk om deze strategische richting te verfijnen aan het begin van het proces, maar zonder visie en strategie is strategische personeelsplanning stuurloos.

3. Zicht op het talent in de organisatie

Tijdens het strategische personeelsplanningsproces is het van essentieel belang om een helder beeld te krijgen van de prestaties, vaardigheden, kennis en het groeipotentieel van de huidige werknemers. Dit beeld ontstaat door het uitvoeren van een vlootschouw, waarvoor de input van leidinggevenden noodzakelijk is. Leidinggevenden dienen een gedegen beeld te hebben van hun werknemers, zodat de uitkomsten van de vlootschouw betrouwbaar zijn.

In de volgende blog zullen we dieper ingaan op factoren die bijdragen aan een duurzame implementatie van SPP, zodat uw strategisch personeelsplan niet op de plank beland.  

Meer weten?
Bij Capgemini Invent staat flexibiliteit en toepasbaarheid centraal in de implementatie van SPP. We geloven in nauwe samenwerking met onze opdrachtgevers om een geschikte, op maat gemaakte aanpak te bepalen, die past bij de organisatie op dat moment. Meer weten over wat Capgemini Invent voor uw organisatie kan betekenen op het vlak van SPP? Neem dan contact op met één van onze experts.

In een wereld van conflict, klimaatverandering en toenemende ongelijkheid, heeft voedselonzekerheid wereldwijd invloed op miljoenen mensen. Het UN World Food Program (WFP) is toegewijd aan het aanpakken van deze uitdaging door middel van verschillende strategieën, waaronder het identificeren van optimaal voedzame diëten die bestand zijn tegen klimaatverandering voor mensen in unieke uitdagende omstandigheden. Het uitvoeren van dergelijke diepgaande analyses kan echter tijdrovend en arbeidsintensief zijn.

In dit artikel onderzoeken we hoe Project ENHANCE, een IT-product ontwikkeld door WFP in samenwerking met Capgemini, het Zero Hunger Lab van de Universiteit Tilburg en het Johns Hopkins Center for a Livable Future, geavanceerde technologie en cloudgebaseerde oplossingen benut om het analyseproces te versnellen. Door de analysetijd te verkorten van uren naar minuten, heeft deze innovatieve aanpak het potentieel om een echt verschil te maken in het beter voeden van de wereld.

Complexe en tijdrovende analyses van voedingspatronen

Voedsel- en voedingsonzekerheid vormen een aanzienlijk probleem dat een groot deel van de wereldbevolking treft. In 2020 kon minstens 40% van de wereldbevolking zich geen gezond dieet veroorloven. WFP voert uitgebreide analyses uit om unieke regionale uitdagingen te begrijpen, de mogelijkheid van lokale voedselsystemen om voedzame voedingsscenario’s te bieden, te beoordelen, en initiatieven te onderzoeken om voedingsstof-tekorten aan te vullen. Het doel is om haalbare trajecten voor transformatie van voedselsystemen te identificeren, om uiteindelijk te beoordelen wat er nodig is voor kwetsbare gezinnen om toegang te krijgen tot gezondere, klimaatbestendige en betaalbare diëten met gebruik van lokale producten. Zodat hun voeding, en langetermijngezondheidsresultaten worden verbeterd en de milieu-impact wordt beperkt. Deze analyses kunnen echter tijdrovend en arbeidsintensief zijn, wat tijdige besluitvorming en de complexiteit van en het aantal optimalisaties belemmert.

Optimalisatie in de Cloud en stroomlijnen van het analyse proces

Om de uitdagingen van complexe voedselzekerheidsanalyse aan te pakken, heeft Capgemini snel het development proces opgestart en gezorgd dat er binnen enkele maanden een delivery gemaakt kon worden. Project ENHANCE maakt gebruik van een AWS-stack en Tableau-dashboards om het hele proces te faciliteren. De stack biedt een gebruiksvriendelijke en efficiënte online omgeving voor voedsel- en voedingsanalyse en visualisatie, waardoor de workflow wordt gestroomlijnd. Door krachtige analysetools te integreren met serverless cloud-infrastructuur en af te stappen van systemen op individuele desktops, wordt de oplossing schaalbaar en wordt precies de rekenkracht gebruikt die nodig is voor de taak. ENHANCE versnelt de analyse aanzienlijk, waardoor het verandert van een langdurige inspanning naar een snel en impactvol proces. Voor de ontwikkelaars biedt de AWS-stack een eenvoudig te leren CDK om cloud-infrastructuur te ontwikkelen met behulp van Python, zelfs zonder eerdere cloud-ervaring. De oplossing wordt momenteel getest in 3 landen en er is recentelijk een ENHANCE-analyse voltooid in Colombia.

Binnen het ENHANCE-project ligt de focus op het creëren van een architectuur die naadloze optimalisatie en gegevensanalyse mogelijk maakt. Door gebruik te maken van serverless cloudbronnen en geavanceerde technologieën zorgt Capgemini voor de efficiënte implementatie van modellen en analysetools. Deze aanpak stelt wetenschappers en onderzoekers in staat om hun complexe analyses effectief op te schalen, wat uiteindelijk leidt tot meer tijdige en bruikbare inzichten. De oplossing stelt WFP in staat om de overhead van voorbewerking van hun analyses te beperken. Dit verkort de optimalisatietijd om haalbare trajecten te identificeren naar een paar uur in plaats van meerdere dagen.

Capgemini’s Toewijding aan een Betere Wereld

De betrokkenheid van Capgemini bij Project ENHANCE weerspiegelt de toewijding van het bedrijf om een positieve impact te creëren op wereldwijde schaal. Door gebruik te maken van de kracht van geavanceerde technologie en cloudoplossingen, draagt Capgemini bij aan het belangrijke werk van het WFP. Deze samenwerking maakt de ontwikkeling van beleid en strategieën mogelijk. Het doel is om meer mensen toegang te geven tot diëten die voldoen aan hun gezondheids- en voedingsbehoeften. Het streven is om voedingsvoorkeuren te accommoderen en ervoor te zorgen dat deze diëten op een manier worden geproduceerd die bestand is tegen klimaatverandering. Bovendien streeft de samenwerking ernaar de impact van deze diëten op het milieu te beperken.

Training Young Professionals in Cloud Development Skills

Een van de belangrijke aspecten van Project ENHANCE is de mogelijkheid die het biedt voor training en het bevoegd maken van young professionals. Capgemini erkent het belang van het ontwikkelen van cloud development skills. Door actief deel te nemen aan dit project, krijgen nieuwe consultants praktische ervaring en dragen ze bij aan projecten met tastbare sociale impact. Deze hands-on aanpak verbetert niet alleen hun technische vaardigheden, maar geeft ook een gevoel van doel en voldoening in hun werk.

Getuigenissen: De Impact van ENHANCE op Teamleden

Het succes van Project ENHANCE kan worden toegeschreven aan de toewijding en passie van de teamleden die erbij betrokken zijn. Hier zijn enkele inzichtelijke uitspraken van teamleden:

• Marijn Markus, Projectleider: “Werken aan ENHANCE is een eer. Samenwerken met deskundige individuen die bijdragen aan zo’n belangrijk werk voor de wereld is echt inspirerend.”
• René Flohil, IT-consultant: “Mijn AI-vaardigheden kunnen gebruiken voor een goed doel via ENHANCE maakt mijn werk leuk en bevredigend. Het stelt me in staat ’s nachts rustig te slapen, wetende dat ik een positief verschil kan maken.”

Conclusie

Met Project ENHANCE toont Capgemini diens toewijding om geavanceerde technologieën te benutten om kritieke mondiale uitdagingen aan te pakken. Door voedsel- en voedingsveiligheidsanalyses te optimaliseren op een AWS-stack met Tableau-dashboards, wordt het tijdrovende proces getransformeerd in een snel en impactvol streven. De samenwerking met

het WFP, het Zero Hunger Lab van de Universiteit Tilburg en het Johns Hopkins Center for a Livable Future stelt Capgemini in staat bij te dragen aan de wereldwijde inspanning om de wereld beter te voeden. Met de nadruk op training en het bevoegd maken van nieuwe medewerkers ontwikkelt Capgemini niet alleen essentiële cloud development skills, maar creëert ook een team dat gedreven wordt door de wens om een betekenisvolle bijdrage te leveren aan de samenleving.

Auteurs

Marijn Markus

Projectleider: “Werken aan ENHANCE is een eer. Samenwerken met deskundige individuen die bijdragen aan dit belangrijke werk voor de wereld is echt inspirerend.”

René Flohil

AI Engineer & Data Scientist bij Capgemini: “Mijn AI-vaardigheden kunnen gebruiken voor een goed doel via ENHANCE, maakt mijn werk leuk en bevredigend. Het stelt me in staat ’s nachts rustig te slapen, wetende dat ik een positief verschil kan maken.”